Een droom voor Korea!

“Hoe de kerk in Zuid-Korea stopte met groeien,” was de kop van een artikel in het Reformatorisch Dagblad in november 2019. Dat is een verrassend bericht.

Jarenlang hoorden wij het tegenovergestelde: juist in het Verre Oosten groeit de kerk. In Japan is weliswaar het aantal christenen heel beperkt. En in China staat de kerk onder druk. Maar was niet juist de kerk in Zuid-Korea de groeibriljant in de regio? Met een verlangen de groei ten nutte te maken voor de landen in hun omgeving?
Dat was ook de indruk dat wij kregen tijdens een bezoek in september 2018. Arjan Grashuis en ik bezochten bevriende kerken in Zuid-Korea.

Op een dag brachten onze gastheren ons bij een locatie ter herinnering aan de komst van zendeling Horace Grant Underwood (1859-1916). Deze Presbyteriaan uit de Verenigde Staten zette daar eind negentiende eeuw voet aan land. Hij had een visie voor Korea: “Ik zie een nieuw Korea voor mij. Ik zie in de toekomst scholen, christelijk onderwijs, en overal in het land christelijke ziekenhuizen. Ik zie dat er hulp wordt gegeven aan allen die lijden, licht en vreugde voor de stervenden in instellingen van barmhartigheid. Zo geven zij een praktische illustratie van de liefde van Christus. Ik zie een land dat zijn armen uitstrekt naar China en Japan. Deze drie landen verenigd in een kring van christelijke naties die het Lam prijzen, voor eeuwig en eer bewijzen aan Jezus Christus, de Koning boven alle koningen en de Heer boven alle heren.” (Call of Korea, memorial Incheon)
Je hoeft geen diep onderzoek te doen in Zuid-Korea om tot de conclusie te komen dat onder Gods zegen veel van die droom waar is geworden. Wat een rijk christelijk leven. Je hoort daar ter plaatse ook dat de verbinding met Noord-Korea dagelijks wordt gevoeld. Dat nodigt uit tot langdurig en vurig gebed door ieder die met de Koreaanse christenen meeleeft. Maar wat me opviel is dat het visioen van zendeling Underwoord ook China en Japan opgenomen zag in de zorg van Korea. “Ik zie een land dat zijn armen uitstrekt naar China en Japan.” De Zuid-Koreaanse kerken hebben indrukwekkende aantallen mensen uitgezonden. In de naam van Jezus Christus, de Koning boven alle koningen en de Heer boven alle heren, verkondigen zij in woord en daad het komende rijk van God. Maar juist in China en Japan is het niet eenvoudig om vrijuit dat geloof te belijden. Maatschappelijke en culturele barrières zijn groot. In Taiwan is een Gereformeerd Theologisch Seminarie waar mensen zich laten opleiden om in China de kerken onder druk te helpen. In Japan is rond de 1% van de bevolking christen en leggen culturele tradities veel verplichtingen op die je als bekeerde christen niet altijd gemakkelijk blijft onderhouden. Denk aan de verering van voorouders.
Het is niet zo vreemd wat Horace Underwood droomde. Juist Korea heeft als land in de regio veel mogelijkheden om iets te betekenen voor China en Japan. Als wij nu berichten horen over stagnerende groei van Koreaanse kerken, kan dat ons gebed hier intensiveren:
“Vader van onze Heer, gezegend is Uw naam over de hele wereld. Wij danken u voor de banden die wij hier in Nederland hebben met broeders en zusters in Korea, Japen en China. Wilt u in elk van die landen Uw kerk beschermen en bewaren? Wilt U uw zorg besteden aan de kerken in Zuid-Korea? Gids hen door de veranderende omstandigheden heen, met kracht van Uw Geest en een helder Woord. Wilt u dat dan ook bij ons in Nederland doen? Om Jezus wil? Amen.”
Dat laatste zinnetje over onszelf zet ik er maar bij in het gebed. Want zo sluiten we aan bij het gebed dat onze broeders en zusters in Korea, Japan en China voor ons uitspreken.

Simon van der Lugt, deputaat BBK